به نقل از «ایران اکونومیست»

اعتراض خانواده شطرنج‌بازان به پرداخت هزینه‌های هنگفت

تاریخ انتشار: ۱۷ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۳۵۱۶۳

خانواده‌ یکی از شطرنج‌بازان رده‌های سنی نسبت به دریافت هزینه‌های هنگفت از سوی فدراسیون برای اعزام به مسابقات جهانی و آسیایی اعتراض کرد.

خانواده یکی از شطرنج‌بازان در گفت و گو با ایران اکونومیست، در خصوص هزینه‌های هنگفتی که فدراسیون برای هر اعزام از خانواده‌ها می‌گیرد، ادعا کرد: زمان اعزام به مسابقات جهانی در باتومی گرجستان خانواده‌ها حساب کردند که اگر دو نفر با هزینه خودشان به یک هتل خوب بروند و برگردند برای دو نفر ۴۰ میلیون تومان می‌شد ولی فدراسیون از خانواده‌های حدود ۱۳ یا ۱۴ بازیکن ۱۳۰ یا ۱۴۰ میلیون تومان گرفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی به دریافت این مبالغ هنگفت در دو قالب دلاری و ریالی اشاره کرد و مدعی شد: این مبلغ را فدراسیون به دو صورت از خانواده ها گرفت. در یکی از مسابقات حدود ۹۰ میلیون به حساب ریختیم و ۱۲۰۰ دلار هم در فرودگاه به سرپرست دادیم. البته اعلام شد این مبلغ علی‌الحساب است ولی بعد از گذشت چند ماه هیچ مبلغی به ما برگردانده نشد. فقط مسابقه آخر مبلغی را برگرداندند که البته متوجه شدیم این مبلغ برای یک نفر است و باید همان حدود دیگر هم به ما برگردانده شود. این پول برای هزینه بلیت هواپیمای گرجستان بود که ظاهرا برای هر نفر ۱۰ میلیون بوده اما از خانواده‌ها برای دو نفر ۴۵ میلیون گرفتند. البته می‌دانید که هزینه بلیت برای بچه زیر ۱۲ سال تقریبا نیم بهاست اما فدراسیون در همه اعزام‌ها از بچه‌ها هم پول کامل گرفته است.

خانواده این شطرنج‌باز در پاسخ به این سوال که چرا هیچ اعتراضی نکردید، گفت: این بچه‌ها کم اعزام می‌شوند، مسابقات هم جهانی بود ما هم پول را دادیم ولی نرفتیم بپرسیم چرا این همه پول گرفتید. تا اینکه هفته قبل برای اعزام فرزندم به یک کشور اروپایی اقدام کردم جالب بود که چطور بلیت گرجستان را ۴۸ میلیون گرفتند اما بلیت این کشور اروپایی ۱۸ میلیون بود. برای سریلانکا هم ۴۰ میلیون گرفتند.

وی گفت: در یکی از مسابقاتی که رفتیم مربی تیم ملی به ما گفت به ایران برگردیم به فدراسیون می‌رود و از حق ما دفاع می‌کند تا ریال به ریالی که در همه مسابقات اضافه پرداخت شده را به ما برگردانند که البته تاکنون این اتفاق نیفتاده است.

وی در خصوص اینکه چرا خود خانواده‌ها شخصا پیگیر این موضوع نشدند، گفت: حقیقتا برخی از خانواده‌ها شهرستانی هستند و بعد از مسابقات به شهرهای خود بازگشتند. یک نفر دست تنها نمی‌شود برود حرفی بزند تهش می‌گفتند به صلاح خودت آمدی!

وی در پاسخ به این سوال که آیا با وجود بودجه ۴.۵ میلیارد تومانی که فدراسیون از وزارت گرفته آیا کل اعزام‌های رده سنی با خانواده هاست، گفت: بله همه هزینه‌ها با خانواده‌هاست. البته نفراتی که قهرمان کشور بودند در مسابقات گرجستان ۱۰۰۰ دلار تخفیف گرفتند. البته آن هم مشخص شد که هتلی که در آن اقامت داشتیم رایگان بوده است و تخفیف حساب نمی‌شود.  همه هزینه‌ها هتل، حمل و نقل و خورد و خوراک در همه مسابقات با خانواده ها بوده است. فدراسیون هزینه بازیکن قهرمان در مسابقات آسیایی را حتی پرواز را پرداخت کرد. ولی کسانی که آزاد رفتند همه را از جیب هزینه کردند.

او در پایان گفت: در واقع هنوز خانواده‌ها نمی‌دانند که افتخارآفرینی مدال‌هایی که در مسابقات جهانی و آسیایی با هزینه شخصی به دست آمده را باید به حساب فدراسیون نوشت یا به حساب خانواده‌هایی که با هزینه شخصی برای  شطرنج مملکت زحمت کشیده‌اند؟ 

به گزارش ایران اکونومیست، همچنین شادی پریدر نایب رئیس بانوان فدراسیون شطرنج با انتشار استوری هایی به مبالغ گرفته شده از خانواده های شطرنج بازان نونهال و نوجوانان اعتراض کرده و مبالغ هزینه ها را کمتر از مبلغ دریافتی از خانواده ها عنوان کرده است.

حال باید دید واکنش رئیس و بازرس فدراسیون شطرنج و همچنین بازرسی و نهادهای نظارتی وزارت ورزش به این موضوعات مطرح شده از سوی خانواده ها و نایب رئیس بانوان فدراسیون چیست.

استوری های شادی پریدر نایب رئیس بانوان فدراسیون

 

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: شطرنج ، تیم ملی شطرنج

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: شطرنج تیم ملی شطرنج خانواده ها شطرنج بازان هزینه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۳۵۱۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حسن یزدانی بحران ملی نیست

روزنامه شرق نوشت: حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روز‌های ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیه‌ای از تمرینش با کشتی‌گیری به مراتب سبک‌وزن‌تر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.

یزدانی پیش‌ازاین در تلویزیون وعده‌ای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را می‌برد و هم طلا می‌گیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آن‌ها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزه‌اش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.

داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابل‌های این دو هم به‌خوبی گواه برتری تیلور در تقابل‌های رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی این‌ها همگی در گرو محقق‌شدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان می‌دهد.

یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و به‌تازگی به تشک برگشته. او آن‌قدر درگیر فیزیوتراپی و آماده‌سازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازی‌های المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ به‌ویژه اینکه پیش‌تر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتی‌گیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتی‌گیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نه‌تن‌ها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازی‌ها اعزام شود.

در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازی‌های المپیک، به رقابت‌های کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخ‌دهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر می‌رسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر داده‌اند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.

اینجا روایت‌ها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاری‌های نزدیک به دولت از این شایعه نوشته‌اند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقه‌ای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پاره‌ای دیگر هم از این می‌گویند که رقابت‌های مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ به‌ویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند. چ

نین تحلیل‌هایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقه‌مندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور می‌تواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازی‌های المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم می‌کنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محک‌خوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجه‌ای اسف‌بار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟

ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخ‌گوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا به‌موقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که می‌گفتند او برای رسیدن به پاداش بازی‌های آسیایی، جراحی‌اش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آن‌ها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیب‌دیده‌اش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟

این‌ها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقه‌ای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس می‌شود و بسیاری را امیدوار می‌کند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر حسن ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتی‌گیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟

بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیل‌شدن احساسات باید درباره‌اش تصمیم‌گیری شود. حسن هم تا رقابت‌های مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفته‌اش را بازیابد و خودش را در غیاب گربه‌سیاه آمریکایی‌اش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرون‌آمدن از آن می‌تواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشم‌بسته روی کتف آسیب‌دیده حسن قمار کند.